Op 8 februari 2023 heeft de Rechtbank Rotterdam een vonnis gewezen in een geschil over de dekking van een werfaansprakelijkheidsverzekering (ECLI:NL:RBROT:2023:882).
Kort nadat een scheepswerf een aandrijfsysteem aan boord van een zeilschip had geïnstalleerd, brak de aandrijflijn waardoor de schroef van het schip naar de zeebodem zonk. De scheepseigenaar stelde de werf aansprakelijk, waarna de werf herstelwerkzaamheden aan het schip heeft uitgevoerd in Italië.
De werf heeft de kosten in verband met die werkzaamheden onder haar werfaansprakelijkheidsverzekering geclaimd. De verzekeraar heeft echter dekking afgewezen, mede omdat de door de verzekeraar aangestelde deskundige meende dat de aandrijflijn niet gebrekkig was, hoewel sprake leek van metaalmoeheid.
De rechtbank overweegt dat de werfaansprakelijkheidsverzekering geen of slechts aanvullende dekking biedt als de schade ook wordt gedekt door een andere verzekering. De werf had echter aangetoond dat haar bedrijfsaansprakelijkheidsverzekering geen dekking bood voor schade in verband met ‘kritieke onderdelen’ van vaartuigen en dat de schade ook niet was gedekt onder een verzekering van de scheepseigenaar.
De rechtbank overweegt ook dat, hoewel de werfaansprakelijkheidsverzekering slechts dekking biedt voor zover de werf op grond van haar aannemingsovereenkomst tegenover de scheepseigenaar aansprakelijk is, de werkzaamheden van de werf gebrekkig waren omdat de aandrijflijn al kort na de installatie brak. Dat de deskundige van de verzekeraar niet de exacte oorzaak van de metaalmoeheid kon vaststellen was irrelevant omdat ook geen externe oorzaak kon worden gevonden. De metaalmoeheid komt volgens de rechtbank dan ook voor risico van de werf. Daarmee is de schade gedekt onder de werfaansprakelijkheidsverzekering.
De rechtbank overweegt voort dat de omvang van de verzekeringsdekking wordt beperkt doordat de aannemingsovereenkomst aansprakelijkheid voor ‘consequential damages’uitsluit. Daaronder vallen diverse kostenposten die verband houden met in het buitenland verrichte werkzaamheden. De rechtbank concludeert dat bepaalde door de werf gevorderde posten (zoals de kosten van een tijdelijke oplossing) voor vergoeding in aanmerking komen maar wijst de rest (waaronder reis- en verblijfkosten van personeel van de werf en de scheepseigenaar, transportkosten van materialen naar Italië en inspectiekosten van de scheepseigenaar) af.
Dit vonnis toont aan dat een verzekerde die al dan niet bewust meer garantie aan haar opdrachtgever verleent dan waartoe zij contractueel verplicht is, haar bijbehorende kosten mogelijk niet volledig onder haar aansprakelijkheidsverzekering krijgt vergoed.
Heeft u vragen over de garantiebedingen in uw aannemingsovereenkomst of ander contract, of heeft u vragen over uw verzekeringsdekking? Neem dan gerust contact met ons op.
